STOP ANIMAL CRUELTY AT OOSTVAARDERSPLASSEN NATURE RESERVE NETHERLANDS

* * * * *

Nederlandse Overheid gedoogt ernstige dierenmishandeling

Kom op voor dierenwelzijn!

* Wij verlengen de petitie tot de minister in actie komt.

Massale uithongering, ondervoeding en honderden stervende en lijdende opgesloten dieren. Dat is niet een situatie die je verwacht in een beschaafde samenleving zoals Nederland. Zeker niet als deze situatie door de overheid wordt toegestaan en zelfs gefaciliteerd. Helaas is dit de actuele situatie in Nederland: het gevolg van een mislukt experiment, machtspolitiek en bedrog.

De Nederlandse overheid heeft eind zestiger jaren een natuurgebied gecreëerd van 56 km2, de Oostvaardersplassen in Flevoland, een uniek natuurgebied in een nieuw gewonnen land. Het begin was zonder twijfel een succesverhaal. Voor het landschapsbeheer werden grote grazers ingezet: konikpaarden, edelherten en heckrunderen. Twee van drie zijn gedomesticeerde gefokte soorten die zijn aangepast aan een natuurlijke en wilde omgeving. Er was geen populatiemanagement want de natuur moest zijn gang kunnen gaan.

Wilde vogelsoorten hadden zich al gevestigd. De introductie van de grote grazers in het landschap leek succesvol, de kuddes begonnen te groeien en dat was ook waar de problemen begonnen.

Elke eerstejaars student biologie leert een paar belangrijke lessen over populatiedynamica en ecologie. Populaties grazers (herbivoren) worden gereguleerd door een paar basale principes: migratie (trek naar andere gebieden), predatie (gegeten door roofdieren), ziektes, hongersnood en conflicten.

Als migratie onmogelijk is omdat het gebied is omsloten met hekken en er geen migratieroutes zijn naar andere natuurgebieden en als er geen roofdieren zijn dan zijn de overgebleven controlemechanismen minder natuurlijk en ontoereikend.

Begin winter 2018 waren de kuddes dusdanig in omvang gegroeid dat het beschikbare gebied voor begrazing van minder dan 25km2 niet meer voldoende voedsel opleverde. Door strenge vorst en te weinig voedsel vindt dan massale sterfte onder de paarden, runderen en herten plaats. Uithongering en bruut lijden is het gevolg van de situatie en we kunnen spreken van dierenmishandeling, omdat het een vermijdbare en voorspelbare situatie betreft.

Verantwoordelijk voor het beheer is Staatsbosbeheer, zij weigert de dieren bij te voeren. Vrijwilligers en boeren die de dieren proberen te helpen en het lijden te stoppen worden vervolgd door de gezagsdragers. Voedsel door de vrijwilligers aan de dieren gegeven wordt door boswachters verwijderd. Boswachters voeren kennelijk uitsluitend opdrachten van hogerhand uit en ze nemen ook geen stelling tegen de mishandeling en het lijden van de dieren.

De minister en verantwoordelijke beleidsmakers verdedigen het beleid met uitleg dat alles nog steeds verloopt volgens het managementplan dat inmiddels achterhaald is en al meer dan tien jaar door experts wordt bekritiseerd. De verantwoordelijke beheersorganisatie doet voorkomen alsof alles onder controle is en verwijt de vrijwilligers, dat ze het leven van de dieren in gevaar brengen, terwijl de beheerder zelf in de afgelopen maanden al duizenden dieren heeft afgeschoten.

Het wordt niet alleen tijd dat we concluderen dat dit experiment volledig uit de hand gelopen en mislukt is, maar de verantwoordelijke organisaties laten ook zien dat het ontbreekt aan kennis en empathisch vermogen. De dieren lijden en zijn het slachtoffer van een machtsspel tussen organisaties, politiek en publiek.

Staatsbosbeheer claimt een natuurbeschermingsorganisatie te zijn, maar waarin verschilt dit natuurpark van een dierentuin of een boerderij? De dieren zijn opgesloten en de beheerder heeft volledige verantwoordelijkheid voor hun welzijn. Elke dierentuin of boer die zijn dieren op gelijke wijze zou behandelen zou onmiddellijk strafrechtelijk worden vervolgd. Waarom wordt dit gedrag en beheer getolereerd? Uitsluitend omdat het een door de overheid gecontroleerde beheersorganisatie is?

Als voorzitter van een wereldwijde natuurbeschermingsorganisatie, probeer ik me dagelijks in te zetten voor natuurbescherming en dierenwelzijn. Het is hartverscheurend en beschamend dat in dit land, dat zich presenteert als geciviliseerd, zowel de betrokken overheid als haar uitvoerende organisaties de vereiste empathie en zorg voor dierenwelzijn missen.

Dit artikel schrijf ik om Nederland en de internationale gemeenschap bewust te maken wat er gebeurt in de Oostvaardersplassen en ik hoop dat Nederlandse activisten steun krijgen van de internationale gemeenschap.

Het doel is om de verantwoordelijke organisatie Staatsbosbeheer te dwingen tot het bijvoeren onder toezicht van externe experts, toegang tot het volledige gebied voor inspecties en pers, de verplichting tot het opstellen van een duurzaam lange termijn beheersplan en de erkenning van de verantwoordelijkheid van de beheerder voor de degradatie van het terrein en het instandhouden van dierenleed.

Patrick van Veen

Bioloog

Directeur APEmanagement®

Global Board Chair of the Jane Goodall Institute

Dit artikel is op persoonlijke titel geschreven en vertegenwoordigt niet vanzelfsprekend het standpunt van organisaties waar Patrick van Veen voor werkt.