Iedereen kent het wel, het beeld van meerdere kreeften en krabben in het aquarium in het restaurant. Met de scharen dicht getapet wachten zij op een verschrikkelijk lot: levend gekookt worden. Ook in de winkels waar deze dieren te koop worden aangeboden is het niet veel beter, als gevoelloze voorwerpen worden ze in waterbakken op elkaar gegooid. Het sorteren, transporteren en de verkoop gebeurt buiten het water. Omdat de relatief zware diertjes zonder water nauwelijks uit de voeten kunnen, zijn de handelingen dan ook een ware lijdensweg. Naast de stress, lijden de diertjes ook flinke, fysieke schade: pootjes en antennes worden gebroken of afgebroken.
Ongewervelde dieren beschikken niet over een wervelkolom zoals gewervelde dieren (zoogdieren, vissen, vogels, reptielen en amfibieën). Ook de hersenen van ongewervelden zit heel anders in elkaar dan bij mensen en gewervelde dieren. Bij ongewervelden zijn de delen van de hersenen waarmee gewervelden bewustzijn en gevoel kennen, de neocortex, niet ontwikkeld.
Om deze reden is men er lange tijd vanuit gegaan dat ongewervelde dieren geen pijn kunnen voelen. Uit wetenschappelijk onderzoek, van de laatste tientallen jaren, is gebleken dat deze diersoorten wel degelijk pijn beleven en er wel degelijk sprake is van pijnbeleving, bewustzijn, leervermogen en geheugen. Een belangrijke aanwijzing is de aanwezigheid van opiumachtige (opioïde) stoffen in hun lichaam. Opioïden komen ook in het lichaam van gewervelden voor en hebben de functie pijn te verzachten. Bij ongewervelden veroorzaakt de toediening van opioïden een vergelijkbaar effect.
Een tweede duidelijke aanwijzing is dat ongewervelde dieren op vergelijkbare wijze op schadelijke prikkels reageren als gewervelden, bijvoorbeeld: kronkelen en vluchten. Dit is ook logisch, want als een diersoort schadelijke factoren niet via een soort pijnprikkels als onaangenaam zou ervaren, dan zou hij het niet lang overleven.
We moeten er dus vanuit gaan dat ongewervelden pijn, angst en stress ervaren. Dat betekent dat deze dieren met de grootste zorgvuldigheid behandeld dienen te worden.
De huidige dodingsmethoden, zoals levend koken, zullen door andere meer diervriendelijke methoden vervangen moeten worden. Kreeften en krabben hebben een dik pantser, waar de hitte van het kokende water slechts zeer langzaam doorheen dringt. Dit maakt dat het sterfproces en de bijbehorende lijdensweg erg lang duurt.
De gangbare dodingsmethoden zoals het levend koken zijn om deze reden ethisch niet verdedigbaar en mogen niet langer in stand worden gehouden.
Help ons in de strijd tegen het levend koken en teken de petitie.
